Cichlides zijn agressiever geworden
Ik heb een 60 cm aquarium. Erin zwemmt een koppel slakken cichliden (Neolamprologus brevis) en twee Lamprologus laparogramma. Deze twee waren in het begin heel graag samen, maar in de laatste tijd reageren hun op elkaar heel aggresiev. Wij hebben veel stenen met gaten en planten, maar het een diertje moet alrijd aan de wateroppervlakte komen, uit veiligheidsredenen. Wat moeten wij doen? Meer stenen of het dier appart zetten? Ik weet ook niet, of het bij de Lamprologus om mannetjes of vrouwtjes gaat, of het een koppel is. Hoe herken ik het geslacht van deze vissen?
Hallo,
stijnen zijn hier niet de voorkeursmethode, maar veel leege slakkenschelpen en een bodem van fijn zand, dat voldoende dik is zo dat de vissen de schelpen kunnen ingraven.
Ik raad vooral aan om de dieren in een groter aquarium te plaatsen of ze naar soort te scheiden - vanwege de hoge intraspecifieke en interspeciale agressiviteit van de cichlides (behalve de ongewoon vredig Altolamprologus) is ook bij laag getal individuen de capaciteit van het kleine aquarium snel uitgeput.
Een aantal harmoniserende Neolamprologus brevis of een group Neolamprologus multifasciatus zijn voor een 60 cm aquarium in orde - maar een voldoende aantal slakkenschelpen (Weinberg-slakken zijn goed geschikt, verkrijgen van Neothauma-schelpen is heel moelijk) is een verplichte vereiste.
Lamprologus ocellatus bijv. kan ik al niet meer voor bakken onder 80 cm aanraden - ik spreek hier, let wel, van een species tank zonder andere cichliden!
De spronggewijs toenemende agressiviteit van de Lamprologus laparogramma (trouwens een echte zeldzaamheid, tenminste in dit land) zou gerelateerd moeten zijn aan het begin van geslachtsrijpheid en erop wijzen, dat beide vissen van hetzelfde geslacht zijn waarschijnlijk beide mannen.
Achtergrondinformatie:
de slakken cichliden komen uit een zeer hulpbronnenarm leefgebied. Aan de ene kant biedt zandgrond geen geologische schuilplaatsen, zoals rotsspleten en dergelijke (als een afwijking wijkt de vis af op lege slakkenhuisjes), en voedsel is relatief schaars. Ze zijn dus afhankelijk van hun territorium te verdedigen - ze doen dat heftig, zelf tegen fysiek superieure vissen.
Buiten de paringsdans/broedzorg is het erg moelijk om het geslacht te herkennen - tenminste, als de dieren niet volgroeid zijn. Gebaseerd op de ervaring met andere cichliden zou het echter mogelijk moeten zijn om onderscheid te maken tussen geslachtsrijpe dieren op basis van de grootte en vorm van de genitale papilla (vrouwtjes hebben een duidelijk grotere).
Conclusie:
ik raad aan, de soorten te scheiden en ervoor te zorgen dat er voldoende slakkenhuizen zijn.
Groetjes
sera GmbH
Dr. Bodo Schnell