VIVI_2-2013-pl

VIVO Koralowce 09 Johannes Dürbaum Koralowce twarde są bardzo popularne między innymi ze względu na ich ubarwienie. Gdy “nowe kolory” pojawiają się w handlu, stają sie bardzo poszukiwane, a zatem mogą kosztować kilka razy więcej, niż znany już dotąd kolor z odmiany. I to jest powód, dla którego stosuje się wegetatywne rozmnażanie za pomocą fragmentów (tzw. “fragging”). S kąd biorą się barwy twardych koralowców? Po- wstają w wyniku zróżnicowanego pochłaniania i odbijania światła. Ścisła obserwacja pozwala zauważyć, że nie tylko same koralowce – tak zwane polipy – posiadają pigmenty wewnątrz swojej tkanki lecz także jednokomórkowe endosymbiotyczne zoo- xanthellae o ambiwalentnym zwierzęco-roślinnym charakterze, żyjące wewnątrz tkanek koralowców. Zooxanthellae należą głównie do bruzdnic, których nie zalicza się ani do roślin, ani do zwierząt. Wyposa- żone są w wici umożliwiające poruszanie się, co sprawia, że posiadają cechy zwierząt. Jednakże, wewnątrz, posiadają chloroplasty, chlorofil i inne pig- menty efektywne w procesie metabolizmu, tak jak w przypadku aktywnej fotosyntetycznie komórki ro- ślinnej. Natężenie światła ma zasadnicze znaczenie dla produktywności zooxanthellae, a w następstwie dla wzrostu rafy. Tak, jak w przypadku aktywnych foto- syntetycznie roślin, istnieje pewne optimum wydaj- ności fotosyntetycznej. Jeśli naświetlanie przekracza optymalny poziom, produkcja glukozy zostaje wstrzy- mana na skutek zahamowania procesów fotosyntezy. Skomplikowany transfer energii i łańcuch powiązań zostaje wstrzymany z powodu przeładowania – z punktu widzenia zwierząt, jest to dokładnie to, cze- go należy unikać. Kolonie koralowców tego samego gatunku często żyją na różnych głębokościach i w od- powiednio różniących się pod względem ilości świa- tła warunkach. Najwidoczniej, pewne gatunki znala- zły sposób by stale żyć w tak różniących się warunkach, pomimo ich wielkiego zapotrzebowania na światło. Dystrybucja pigmentów odgrywa tu istot- ną rolę. Będąc organizmami wiążącymi energię, roz- mieszczenie zooxanthellae wewnątrz tkanki koralow- ca nie jest przypadkowe. Tam, gdzie występuje szczególnie dużo światła – jak ma to miejsce na po- wierzchni oceanu – wycofują się w głąb tkanki kora- lowca, a powłoka pigmentu znajdująca się na wierz- chu służy za filtr. Światło docierające do pigmentów jest odbijane w postaci światła kolorowego. W kon- sekwencji, jedynie część naświetlania dociera do zooxanthellae. Chroni to je przed nadmiarem światła. W głębokiej wodzie z kolei, zooxanthellae umiejscowione są w wierzchnich warstwach tkanki i dosłownie łakną choć odrobiny światła. Światło, któ- rego nie mogą pochwycić, trafia do umiejscowionych głębiej pigmentów, które następnie odbijają je do nieeksponowanej części zooxanthellae. Schemat ten przypomina pułapkę świetlną. W naturze można spotkać koralowce tego sa- mego gatunku, które bezpośrednio do siebie przyle- gają. Przykładem mogą być kolonie Seriatopora hystrix (Pocilloporidae) lub Montipora digitata (Acro- poridae). Brązowe i wielobarwne odmiany rosną obok siebie. To ponownie wskazuje na genetyczne uwarunkowanie, które jednak nie ma znaczących ko- rzyści dla symbiozy. W przeciwnym razie, odmiana o jednej barwie dominowałaby znacząco nad innymi. Jeśli chcesz mieć wyjątkowo ubarwione kora- lowce, należy im zapewnić idealne natężenie światła tak, by pigmenty wewnątrz tkanek przemieszczały się w kierunku powierzchni. Niezbędne okaże się rów- nież właściwe światło! Liczne pigmenty zooxanthella włączone w proces fotosyntezy wymagają fal o okre- ślonych długościach. Oznaczać to może małe ilości promieni UV-A i UV-B, na których działanie zwierzęta są przecież wystawione w naturze. Fluorescencyjne pigmenty w tkankach pochłaniają promieniowanie UV-A i UV-B i “spowalniają” je do niższych częstot liwości, przydatnych dla zooxanthellae w procesie fotosyntezy. Nie ma wątpliwości, że pewne minerały wzbo- gacają ogólne wrażenie kolorystyczne kolonii twar- dych koralowców. Dodanie tych pierwiastków ślado- wych do wody w akwarium spowoduje wzmocnienie kolorów w przeciągu kilku tygodni. By to osiągnąć jednak, parametry azotanu i fosforanu muszą być bliskie zeru, tak jak ma to miejsce w naturze. Woda głęboka: mała ilość światła Pigmenty położone za chloroplastami odbijają światło w ich kierunku. Woda płytka: duża ilość światła Pigmenty odbijają promienie i chronią chloroplasty przed zbyt intensywnym światłem. ŚWIATŁO ŚWIATŁO Chloroplast Pigment sera marin COMPONENT 3 i 4 zawierają pierwiastki śladowe ważne dla naturalnego wzrostu i wzmocnienia barw.

VIVI_2-2013-pl

Pages